Fifty shades of Filo

Als eerste tip krijg je onmiddellijk Netflix op je bord, maar heel eerlijk: nadat je twee weken in quarantaine Netflixseries hebt gekeken, heb je het ook wel gezien. Boy meets girl, drama, happy end. Voilà, direct 90 % van de alle films en series beschreven. Daarnaast wordt dan sport aangeraden, maar hallo, het leven is zo wel al erg genoeg, hoor.

Uiteindelijk kom je dan bij de beste tip: lees eens een boek. Wij, letterkundigen en verdedigers van de literaire zaak, moeten toch wel de eersten zijn die een boek willen lezen! Uiteraard lezen we klassiekers als Jane Austen of Charles Baudelaire al tijdens het semester, en het is niet zo dat je die boeken echt ontspannend kunt noemen. Gelukkig ben ik er nog met de ultieme book recommendation van de week: Fifty shades of grey.

Nu, hear me out, want ik zie hier de helft van jullie alweer wegklikken. In dit leven ben ik al veel mensen tegengekomen die pertinent weigeren Fifty shades open te slaan, gewoon omdat “je dat toch geen echt boek kan noemen, want wat draagt dat nu bij?” Maar dan slaan ze wel gezellig Madame Bovary open. Aan al die mensen: het is de reinste pretentie Fifty shades weigeren te lezen omdat je denkt dat je intelligentielevel op een of andere manier beïnvloed wordt door de boeken die je leest. Fifty shades heeft evenveel waarde als elk ander (historisch) boek. Dat gezegd zijnde, zijn het niet echt goede boeken. Maar hey, je kan ze op zijn minst zelf eens lezen om dat te ontdekken.

Fifty shades gaat over een studente literatuur, Anna, die een artikel moet schrijven voor het blaadje van haar universiteit (Flor en Simon maken dus beide redelijk veel kans om dit mee te maken) en ze moet daarvoor een van de rijkste mannen ter wereld interviewen. In het begin gaat het best goed, want hij valt op haar. Later blijkt echter dat hij haar graag wil bezitten omdat hij een sadist is. Hij stelt voor om haar te betalen wanneer ze in het weekend hem in zijn Rode Kamer van Pijn dient. Zij weigert. Ze wil haar eigen persoon zijn. Hij is ziek; zij wil hem fixen. Hij blijft dure dingen kopen in de hoop dat ze toestemt. Blablabla. Dan heb je nog zo’n volledig nevenplot waarbij zijn ex de nieuwe vriendin (Anna) basically wil vermoorden, maar dat is obviously ondergeschikt aan de bdsm-verhaallijn.

Laat ons eventjes snel de pro’s en contra’s oplijsten, zodat je zelf kan beslissen om de boeken (al dan niet) te lezen.