Bachelorweekend 2018

Recept: een weekend om nooit te vergeten

Benodigdheden: - 200 gram nieuwe lokalen, nieuwe ban- ken, nieuwe vakken en nieuwe leraren - een grote portie gezonde stress - een vleugje uitstelgedrag - je beste fake smile om de tranen te verbergen - een lepeltje vriendschap, vermengd met een tikkeltje onnozelheid En tot slot, het belangrijkste ingrediënt: Filologica.

Bereidwijze: Op weekend vertrekken met mensen die je nauwelijks kent? Je moet er gestoord voor zijn! En toch ... Het bachelorweekend was een van de beste momenten van mijn leven. Ik maakte er veel nieuwe vrienden en kon alle stress die het universiteitsleven met zich meebracht, even op pauze zetten. Hoewel het huiswerk zich begon op te stapelen, kon ik even verdwijnen van al dat schoolgedoe.

De activiteiten waren nauwkeurig gepland en pas- ten perfect bij onze interesses en studierichting. Alleen Filologica kan taalspelletjes en drank zo leuk maken! De highlight van het weekend? Het grote voedselgevecht van 2018 natuurlijk! Schachten versus presidiumleden, wie zou er winnen?

Ook de cantus wist ons te plezieren. Samen zongen we liederen in koor terwijl er hier en daar wel wat werd alcohol werd gedronken. Op het einde van de avond kregen we ons lintje. Nooit eerder was iemand van onze groep zo trots geweest. We waren nu lid van Filologica.

Aan allen die gekomen zijn: proficiat! Aan allen die niet gekomen zijn: jullie hebben iets gemist!

Meegaan op bachelorweekend in de vierde week van het academiejaar... Het voelde ge- durfd door de vele taken die ik eigenlijk had moeten maken en het vele studeren dat ik had moeten doen dat weekend. Maar foert, ik zou spijt gehad hebben indien ik niet mee- gegaan zou zijn. Nu, achteraf, kan ik met volle overtuiging bevestigen dat het elk verloren studie-uur waard was. Het gebeurt namelijk niet elk weekend dat je het meest memo- rabele voedselgevecht van deze eeuw mag meemaken, dat je tijdens een cantus gewoon tussen de presidiumleden mag zitten, dat je gedoopt wordt (!) ...

We blijven nog een hele tijd domme schachten, maar dat lintje over de linkerschouder voelt ongelooflijk goed. De eerste lading gedoopten van dit jaar zijn, voelt ook wel speciaal. Het geringe groepje eerstejaars dat mee durfde gaan, is intussen een groep vrienden geworden. Ik herhaal het even voor de mensen die het nog altijd niet doorhadden: jullie hebben iets gemist.

Op weekend gaan met een groep waarvan ik nauwelijks iemand kende; het was iets dat ik eigenlijk echt niet durfde. Omdat de meter en peter van ons klasje er zo enthousiast over waren (dank u Marie en Gilles!!!), heb ik me dan toch uiteindelijk maar ingeschreven. Dit was tot nu toe de beste beslissing van het academiejaar! Het weekend was echt een keerpunt: hierna voelde alles op de Blandijn zoveel leuker en vertrouwder aan! Het was geweldig van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, en de eerstejaars die mee waren zijn on- dertussen een echte vriendengroep gewor- den.

Bachelorweekend 2.0 in het tweede semes- ter? Please? *Puppyoogjes*

“Ga niet achter je meter want zij doet het beter ...”

"Was het brak? Ja. Was het het waard? Dubbel en dik!

Het bachelorweekend in week vier leek mij aanvankelijk absoluut geen goed idee. Drie dagen op schok met vreemden, terwijl je nog maar een maand op de universiteit vertoeft? Alles aan dat plan schreeuwt ‘slecht idee!’, niet?

Lang heb ik getwijfeld of ik wel de moeite zou doen om mee te gaan. Een heel weekend kwijt, hoe zou ik die tijd vervangen? Studeren, series kijken ... Dat zou allemaal moeten wachten. Ook had ik absoluut geen idee wie er mee zou gaan: kwam er eigenlijk wel iemand? Of zou ik daar helemaal alleen zitten? Mijn ouders overtuigen leek bovendien ver- loren moeite: een weekend met een ‘marginale’ studentenvereniging ... Ze zagen me nog net niet terugkeren in een kist.

Gelukkig waren al die zorgen nergens voor nodig: ik heb me reuze geamuseerd! Al op de trein waren we, als volstrekte vreemden, verwikkeld in een discussie of het nu ‘kabba’ of ‘kabbas’ is voor tas in het dialect, en tegen de avond konden we bijna elkaars naam onthouden. Deze avond bestond ook echt niet uit een alcoholvergiftiging, in tegendeel! We speelden leuke spelletjes in team, waardoor we elkaar nog beter leerden kennen! De meeste spelletjes hadden ook iets te maken met de studierichting, wat de hele boel nogal gemoedelijk deed aanvoelen. De rest van het weekend verliep gelijkaardig: we probeerden gewoon plezier te maken. Spelletjes, wandelen, cantussen ... De doop die tegelijkertijd kon plaatsvinden was bo- vendien enorm handig en totaal niet eng!

Kort samengevat was het weekend zeker de moeite waard. Ik heb er niet alleen een lint aan overgehouden, maar ook veel leuke vrienden, een snapchatgroep met ande- re eerstejaars, een messengergroep met de schachtentemmer... Maar nog veel belangrijker dan dat alles: superveel mooie herinneringen! Mijn raad: gewoon doen, dus!