It’s Great Craic in Ireland!
It’s Great Craic in Ireland!
Dag: maandag 29 augustus, tijd: ergens tussen nacht en ochtend (te vroeg, zelfs de haan was nog niet aan het kraaien), plaats: luchthaven Zaventem – Ik wacht samen met mijn twee andere missiepartners gespannen op het signaal dat ons avontuur van start gaat. We kennen elkaar nog niet goed dus besluiten we banden te smeden tijdens ons laatste Belgische ontbijt voor 4 maanden. Eventjes later raast er een mix van spanning, nieuwsgierigheid, angst en geluk door mijn lichaam wanneer we het vliegtuig (mijn eerste keer) opstappen. Weg zijn we naar Ierland. Eindelijk komt mijn Erasmusdroom uit!
Ondertussen zijn er al bijna 2 maanden voorbijgevlogen (op het moment van schrijven, nvdr.). Ik ben halfweg mijn Erasmusavontuur, wat betekent dat vrienden en familieleden me al volop berichten sturen als ‘Je bent bijna weer thuis!’ en ‘Heb je je vliegtuigticket terug al geboekt?’ Het is hartverwarmend dat ze me missen. Ik mis hen ook, hoewel mijn heimwee gelukkig al gestopt is sinds week drie, maar herinner me er alsjeblieft niet aan dat mijn tijd hier eindig is. De dagen vliegen enorm snel voorbij, en in Ierland loopt men al een uur achter op België, omdat er zoveel evenementen worden georganiseerd voor Erasmusstudenten en studenten in het algemeen. Elke week ben ik benieuwd naar het nieuwe Ierse plekje dat ik dat weekend zal ontdekken. Naast de uitstapjes, heb ik ook al veel evenementen bijgewoond. Het merendeel daarvan draaide rond eten – jup, die Ieren geven je genoeg brandstof om door te gaan (of om een fond te leggen, nvdr.). Elke vrijdag is er ook nog eens een feestje waar de ‘freshers’ wanhopig op zoek zijn naar een meisje met wie ze wat meer kunnen doen dan ‘netflix & chill’. Ze vragen je gewoon of ze je binnen mogen doen, als dat niet beleefd is!
Buiten het feit dat de tijd vliegt, dat je verdikt op Erasmus en dat een onenightstand naar het schijnt niet moeilijk te verkrijgen is in Ierland, heb ik ook geleerd om mezelf niet anders voor te doen dan ik ben. De eerste dagen waren eng, want je voelt je nog te onwennig om voortdurend Engels te spreken en je kent amper iemand, ondanks de steun van mijn 2 Belgische partners in crime. Het grappige is dat elke Erasmuser zo is. We zitten allemaal in dezelfde situatie: ver weg van familie en vrienden, in het buitenland waar veel dingen nieuw zijn. Dus willen we ook allemaal vrienden maken en dingen doen om niet uit de boot te vallen. Dit is echter de ideale kans om helemaal jezelf te zijn! Ok, gezien het aantal studenten met verschillende cultuurachtergronden, zal je meestal niet volledig op dezelfde lijn zitten – blijkbaar vindt niet iedereen pindakaas even lekker – maar het is interessant om je mening te delen en dingen te zien vanuit een ander perspectief. Ik heb al zoveel geleerd sinds het moment dat ik hier aankwam en ik zit nog maar halfweg! Erasmus is echt een geweldige tijd en ik raad het zeker iedereen aan!
Ierse groetjes,
Over de auteur