Caférub… burb: Herman Bachermans

’t Was aan de vooravond van de herfst die al in de fakking tweede week van september zijn regen over de vlasmarkt zeikte. Twee dikke wijven met Lidlzakken waren aan het wachten op hun bus onder de luifel van de Bar des Amis, en het enige waar ik op hoopte was dat ze zich aan weerszijde van de bus zouden zetten, zodat die min of meer in evenwicht zou blijven gedurende hun rit. Sint-Jacobs bij avondregen was ook niet echt het zicht waar ik op had gehoopt, maar dra zou ik toch vervat zitten in de vochtige, Trollekelderse schede met een licht verdwaasde twee-voor-een schot in mijn kloten. Gruut Amber was het ditmaal. En ondanks dat West-Vlaanderen duidelijk the beercapital van België is, kan Gent er met dit bier ook wel weg mee. De genialiteit van Gruut Amber zou liggen in het feit dat het niet met hop is gebrouwen, maar met een selectie van vier mouten en de Gentse Gruut kruidencombinatie. Een combinatie die zo onuitgesproken is als uw moeders G-spot (ja, dit is zo’n tekst, n.v.d.r). Maar al dat gezever kan mij eigenlijk geen moer schelen. Sorry, Jan en Marcel, maar dit zal geen bierrecensie worden, want ik weet evenveel van bier als ik weet van die eczeem die ik heb onder mijn rechteroorlel. Die shit zit daar nu al zeker een jaar.

Ik zat in de kelder van de Trollekelder te wachten tot er zich een verhaal voordeed waarover ik kon schrijven, maar er leek niks te gebeuren. Dus liet ik dat laatste scheutje Gruut naar binnen glijden en ging naar boven aan de barman, die ik tegen de volgende Dilemma wel een naam zal kunnen geven, om mijn tweede flesje te vragen. Aan de toog stonden twee brede Amerikaners, een Hollandse blondine en een lelijke Duitser, en hoe hard dit ook op een cafémop zou lijken, het is er geen… of wel? Neen, maar toch kwam deze West-Vlaming naast hen staan. Ik deed het eigenlijk voor die Hollandse, want aan de nasale kutstemmen van die Amerikaners en dat geschush van die Duitsers, had ik echt geen behoefte, noch aan dat verdomde Hollandse accent, maar haar borsten maakten het geheel wat dragelijker. Door een discussie tussen die twee Amerikaners en die mof, leek er wel een verbale tweede wereldoorlog te ontstaan. Die Hollandse griet was natuurlijk neutraal, en als ik haar niet eerst op mijn piet draaide, zou ze elk moment door die fuckers langs beide kanten kunnen worden binnengevallen. Mij aan hun gesprek toevoegen bleek makkelijker dan alles, want ook zij dachten dat er op mijn voorhoofd ‘bierexpert’ staat. Die gasten wisten duidelijk niet waar ze waren terecht gekomen en ik stelde voor dat ze het best Bush moesten zouden drinken (het zwaarste Belgische bier, n.v.d.r.) waarop een van die Amerikaners allemaal Conservative-propaganda via zijn pijpmuil begon te jizzen. Uit zijn portefeuille haalde hij enkele foto’s van Afghanistan naar boven. Hij zat als hersenloos kogelvoer in de U.S. Marines en was net terug van een of andere missie in Afghanistan. Wellicht had hij besloten om met zijn soldij zijn trauma’s weg te drinken. Ik had zin om te kotsen op zijn foto’s, maar zijn maat was een rugby… alea, American Footballspeler, en als het ooit tot een gevecht zou komen, zou die me faliekant van ’t straat tackelen. Geen van beide Amerikanen had de toegang tot die Hollandse verworven. Die lelijke Adolf met wie ik voorlopig zeker geen gesprek wou hebben, had dat recht wel bekomen, want hij zat al zeker tien minuten heelsan aan haar perfect gevormde kont te prutsen. Even dacht ik dat hij een gaatje in haar jeans aan het krabben was om haar subtiel te kunnen vingeren in het bijzijn van iedereen. Toen hij zag dat ik even hard op zijn wijf aan het geilen was, bracht hij met een verwaande blik zijn vingers netjes om haar middel. Stomme Adolf.

Die Hollandse griet bleek een fotomodel te zijn, en (oh well, how convenient) haar Duitse kompaan een fotograaf. Ze hadden al de hele wereld rondgetrokken om allerlei exotische foto’s te trekken. Ze was duidelijk zo’n nymfomane die haar weg naar boven al neukend had bereikt, maar daarentegen had ze haar looks zeker niet op een manipulatieve manier verkregen. Hoe langer ik in de straal van haar parfum stond, hoe harder mijn lul tegen mijn riem begon te duwen, en ik wist dat ik haar moest doen. Die twee moderne kruisvaarders waren al na hun tweede Bushbier naar buiten gelopen om te kotsen. Dus nu moest ik enkel nog die gelederhoosde patattenzak zien buiten te krijgen, maar op een manier dat zij niet meeging en ik toch zeker tien minuten alleen kreeg met haar. Ik schatte tien minuten voldoende, de klus zou ik wellicht al op vijf minuten geklaard krijgen. De overige vijf was in het slechtste scenario. Adolf was duidelijk wat meer bier gewend en leek niet met bier neer te krijgen. Maar zijn wuvtjen was alsmaar meer dronken en hitsig aan het worden, dus ik moest hem nu zien weg te krijgen. Ik nam hem even terzijde en fluisterde in pfafferig Duits dat er in de frituur om de hoek Wurst mit Sauerkraut te verkrijgen was. Ik geef toe, ik was radeloos, maar blijkbaar was hij al zodanig lang niet meer thuis geweest dat ik stiekem zijn soft-spot had geraakt. Ik wou er opzettelijk niet bij vermelden dat er een Jood achter het fornuis stond. Die Jood was nochtans een chille kerel, maar ik achtte de kans dat Adolf hem in de oven zou steken iets te klein. Adolfs motoriek was al te veel aangetast om over die glazen uitstalbalie te geraken.

Hij raasde met zijn dikke pens naar buiten en eindelijk was ik met die übergeile blonde deerne alleen. Ze staarde me een minuutlang in de ogen, en ik wist dat she wanted the D, dus stond ik op. Ze keek me raar aan. Ik greep haar bij de hand, smeet wat geld naar de barman, en geleidde haar naar buiten waar we die twee Amerikaners op de grond zagen liggen, doorweekt. De rugbyspeler lag er bewusteloos met een plas kots, en die soldaat was stilletjes aan het huilen. Ik begeleidde haar over de Vlasmarkt naar de Charlatan en kan enkel zeggen dat ze daar zo’n half uur geschuurd heeft tegen mijn lul, wiens lading nodig moest ontlast worden. Ik wou net mijn vingers in haar jeans laten glijden, tot die klootzak Adolf plotseling kwam binnengerold. Hij had de hele Vlasmarkt afgezocht, en was zeiknat. Hij duwde haar van mij af en begon haar in dat gortig Duits uit te kafferen. Het kon haar geen fuck schelen, haar ogen waren gefixeerd op mij. Die madderfakker ging die seksuele escalatie niet van me afnemen. Dus haalde ik die verroeste breinaald, die ik om geen nader benoemde reden altijd bij had, uit mijn binnenzak, en stak die, punt eerst, in zijn poepenolletje, waarop Mia, of hoe heette ze ook alweer, me in bewondering voor die heroïsche daad spontaan begon te pijpen. ’t Is jammer dat ik al slechts na amper drie minuten klaarkwam, maar ja what can I say. Alcohol, it fuels the desire, but kills the performance. Ik stak mijn lul terug in mijn broek, smeet haar een zakdoekje toe, en ging met voldane blik naar buiten. En hé, moest je zien, daar liepen die twee dikke wijven met Lidlzakken weer, maar nu blijkt, was een van hen een man.